Bokmålsordboka
oppsøke
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å oppsøke | oppsøker | oppsøkte | har oppsøkt | oppsøk! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| oppsøkt + іменник | oppsøkt + іменник | den/det oppsøkte + іменник | oppsøkte + іменник | oppsøkende |
Значення та вживання
henvende seg til;
besøke
Приклад
- oppsøke en gammel bekjent;
- oppsøke advokat
Фіксовані вирази
- oppsøkende virksomhetdet å ta kontakt med eller henvende seg til folk der de er
- drive oppsøkende virksomhet i ungdomsmiljøet