Bokmålsordboka
øyevitne, øyenvitne
іменник середній
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| et øyenvitne | øyenvitnet | øyenvitner | øyenvitnaøyenvitnene |
| et øyevitne | øyevitnet | øyevitner | øyevitnaøyevitnene |
Походження
av øye-Значення та вживання
person som har iakttatt en hendelse;
jamfør vitne (1, 2)
Приклад
- politiet søker øyevitner til trafikkulykken