Bokmålsordboka
obligasjon
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| en obligasjon | obligasjonen | obligasjoner | obligasjonene |
Походження
fra latin, av obligare ‘binde’Значення та вживання
- rettslig forpliktelse
- som etterledd i ord som
- ihendehaverobligasjon
- pantobligasjon
- statsobligasjon
- vekselobligasjon