Bokmålsordboka
monopol
іменник середній
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| et monopol | monopolet | monopolmonopoler | monopolamonopolene |
Походження
fra gresk , av mono- og polein ‘selge, handle’; jamfør mono-Значення та вживання
- markedssituasjon der det på tilbudssiden bare fins én selger eller produsent;
Приклад
- ha monopol på noe;
- skaffe seg monopol på noe
- selger, produsent som er alene på et marked
- som etterledd i ord som
- kornmonopol
- vinmonopol
- i overført betydning: det å være den eneste som har rett til å gjøre eller utnytte noe
Приклад
- du har ikke monopol på meg
Фіксовані вирази
- ha monopol på sannhetenmene at en er alene om å kjenne sannheten
- han tror han har monopol på sannheten