Bokmålsordboka
avstandtaking, avstandtaing
substantiv hankjønn eller hunkjønn
kjønn | entall | flertall | ||
---|---|---|---|---|
ubestemt form | bestemt form | ubestemt form | bestemt form | |
hankjønn | en avstandtaing | avstandtaingen | avstandtainger | avstandtaingene |
en avstandtaking | avstandtakingen | avstandtakinger | avstandtakingene | |
hunkjønn | ei/en avstandtaing | avstandtainga | avstandtainger | avstandtaingene |
ei/en avstandtaking | avstandtakinga | avstandtakinger | avstandtakingene |
Betydning og bruk
det å ta avstand (1) fra noe eller noen;