Bokmålsordboka
misjonere
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å misjonere | misjonerer | misjonerte | har misjonert | misjoner! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| misjonert + іменник | misjonert + іменник | den/det misjonerte + іменник | misjonerte + іменник | misjonerende |
Значення та вживання
- drive misjon (1)
Приклад
- han misjonerer for ny musikk
- brukt som adjektiv:
- tendensen til misjonerende journalistikk har tiltatt