Bokmålsordboka
mishage
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å mishage | mishager | mishaga | har mishaga | mishag! |
| mishaget | har mishaget | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| mishaga + іменник | mishaga + іменник | den/det mishaga + іменник | mishaga + іменник | mishagende |
| mishaget + іменник | mishaget + іменник | den/det mishagede + іменник | mishagede + іменник | |
| den/det mishagete + іменник | mishagete + іменник | |||
Походження
av lavtysk mishagen; etterleddet beslektet med norrønt haga ‘være passende’Значення та вживання
vekke motvilje eller misnøye hos