Bokmålsordboka
meisle
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å meisle | meisler | meisla | har meisla | meisl! |
| meislet | har meislet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| meisla + іменник | meisla + іменник | den/det meisla + іменник | meisla + іменник | meislende |
| meislet + іменник | meislet + іменник | den/det meislede + іменник | meislede + іменник | |
| den/det meislete + іменник | meislete + іменник | |||
Походження
av tysk meisseln; jamfør meiselЗначення та вживання
- hogge ut og bearbeide med hammer og meisel
Приклад
- han stod som meislet i stein
- brukt som adjektiv: med klare, regelmessige linjer
Приклад
- meislede ansiktstrekk
- i overført betydning: feste seg i bevisstheten
Приклад
- ulykken vil for alltid stå meislet i hukommelsen hennes
Фіксовані вирази
- meisle ut
- lage til med meisel
- meisle ut en fugl i marmor
- utarbeide, forme
- meisle ut en havbrukspolitikk