Bokmålsordboka
manifestere
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å manifestere | manifesterer | manifesterte | har manifestert | manifester! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| manifestert + іменник | manifestert + іменник | den/det manifesterte + іменник | manifesterte + іменник | manifesterende |
Походження
fra latin; jamfør manifest (2Значення та вживання
legge for dagen;
vise, synliggjøre
Приклад
- manifestere sin dyktighet
Фіксовані вирази
- manifestere segvise seg, ytre seg
- manifestere seg som politisk radikal