Bokmålsordboka
magnet
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| en magnet | magneten | magneter | magnetene |
Походження
gjennom latin; fra gresk (lithos) magnetis ‘(stein) fra Magnesia’Значення та вживання
- stykke av magnetisk materiale som trekker til seg jern og andre metaller
Приклад
- magneten trekker til seg spikre;
- hun fester en huskelapp på kjøleskapdøra med en magnet
- som etterledd i ord som
- elektromagnet
- i overført betydning: noe som er tillokkende
Приклад
- vannpytter virker som en magnet på unger;
- lakseførende elver er en magnet på sportsfiskere
- som etterledd i ord som
- publikumsmagnet
- turistmagnet
- apparat som produserer strøm til tennplugger i forbrenningsmotorer