Bokmålsordboka
avhjemle, avheimle
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å avheimle | avheimler | avheimla | har avheimla | avheiml!avheimle! |
| avheimlet | har avheimlet | |||
| å avhjemle | avhjemler | avhjemla | har avhjemla | avhjeml!avhjemle! |
| avhjemlet | har avhjemlet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| avheimla + іменник | avheimla + іменник | den/det avheimla + іменник | avheimla + іменник | avheimlende |
| avheimlet + іменник | avheimlet + іменник | den/det avheimlede + іменник | avheimlede + іменник | |
| den/det avheimlete + іменник | avheimlete + іменник | |||
| avhjemla + іменник | avhjemla + іменник | den/det avhjemla + іменник | avhjemla + іменник | avhjemlende |
| avhjemlet + іменник | avhjemlet + іменник | den/det avhjemlede + іменник | avhjemlede + іменник | |
| den/det avhjemlete + іменник | avhjemlete + іменник | |||
Значення та вживання
- i jus: bekrefte og avslutte
Приклад
- avhjemle et skjønn
- støtte med dokumenter som har beviskraft;
Приклад
- begivenheten er godt avhjemlet