Bokmålsordboka
kveile
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å kveile | kveiler | kveila | har kveila | kveil! |
| kveilet | har kveilet | |||
| kveilte | har kveilt |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| kveila + іменник | kveila + іменник | den/det kveila + іменник | kveila + іменник | kveilende |
| kveilet + іменник | kveilet + іменник | den/det kveilede + іменник | kveilede + іменник | |
| den/det kveilete + іменник | kveilete + іменник | |||
| kveilt + іменник | kveilt + іменник | den/det kveilte + іменник | kveilte + іменник | |
Значення та вживання
lage kveiler;
legge i kveiler
Приклад
- kveile opp et tau
Фіксовані вирази
- kveile seg sammenom dyr eller menneske: krølle seg sammen