Bokmålsordboka
kulminere
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å kulminere | kulminerer | kulminerte | har kulminert | kulminer! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| kulminert + іменник | kulminert + іменник | den/det kulminerte + іменник | kulminerte + іменник | kulminerende |
Походження
latinsk nydannelse, av culmen ‘topp’Значення та вживання
nå høydepunktet i et forløp eller utvikling
Приклад
- interessen har kulminert;
- flommen kulminerte i natt