Bokmålsordboka
konstatere
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å konstatere | konstaterer | konstaterte | har konstatert | konstater! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| konstatert + іменник | konstatert + іменник | den/det konstaterte + іменник | konstaterte + іменник | konstaterende |
Походження
fra fransk; jamfør konstansЗначення та вживання
slå fast på grunnlag av kjensgjerninger
Приклад
- konstatere noe ved selvsyn;
- vi må bare konstatere at vi har tapt