Bokmålsordboka
kommissær
іменник чоловічий
однина | множина | ||
---|---|---|---|
неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
en kommissær | kommissæren | kommissærer | kommissærene |
Походження
gjennom fransk, fra middelalderlatin, av latin committere; se komitéЗначення та вживання
- person med offentlig fullmakt;
- som etterledd i ord som
- grensekommissær
- høykommissær
- i Sovjetunionen fram til 1942: partipolitisk embetsmann med kontrollfunksjon;jamfør folkekommissær