Bokmålsordboka
knurre
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å knurre | knurrer | knurra | har knurra | knurr! |
| knurret | har knurret | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| knurra + іменник | knurra + іменник | den/det knurra + іменник | knurra + іменник | knurrende |
| knurret + іменник | knurret + іменник | den/det knurrede + іменник | knurrede + іменник | |
| den/det knurrete + іменник | knurrete + іменник | |||
Походження
lydordЗначення та вживання
- særlig om dyr: gi fra seg murrende lyd (i sinne)
Приклад
- hunden knurret og viste tenner
- brukt som adjektiv:
- en knurrende lyd
- i overført betydning: gi uttrykk for at en er misfornøyd;murre, protestere
Приклад
- arbeiderne knurret over arbeidsforholdene