Bokmålsordboka
kjeve
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| en kjeve | kjeven | kjever | kjevene |
Походження
trolig av lavtysk keve; beslektet med kjake og kjeftЗначення та вживання
- hver av de to framstående delene som avgrenser munnhulen og som tennene sitter i;jamfør overkjeve og underkjeve
Приклад
- få kjeven ut av ledd
- flatt stykke på redskap, til å gripe eller holde fast med
Приклад
- kjevene på en skrustikke