Bokmålsordboka
karakal
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| en karakal | karakalen | karakaler | karakalene |
Походження
gjennom fransk; fra tyrkisk kara kulak ‘svart øre’Значення та вживання
rovdyr av gaupeslekta som lever i steppe- og ørkenområder i Afrika og Asia;
Caracal caracal