Bokmålsordboka
inspektør
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| en inspektør | inspektøren | inspektører | inspektørene |
Походження
gjennom fransk; fra latinЗначення та вживання
person som har tilsyn eller overoppsyn med noe
- som etterledd i ord som
- branninspektør
- politiinspektør
- undervisningsinspektør