Bokmålsordboka
innbille
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å innbille | innbiller | innbilte | har innbilt | innbill! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| innbilt + іменник | innbilt + іменник | den/det innbilte + іменник | innbilte + іменник | innbillende |
Походження
av lavtysk inbilden eller tysk einbildenЗначення та вживання
få til å tro (uten grunnlag i virkeligheten)
Приклад
- prøv ikke å innbille meg slikt vrøvl!
Фіксовані вирази
- innbille segha en falsk forestilling om noe
- jeg innbiller meg at det skal gå bra;
- han innbilte seg at han var ung igjen