Bokmålsordboka
illuminere
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å illuminere | illuminerer | illuminerte | har illuminert | illuminer! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| illuminert + іменник | illuminert + іменник | den/det illuminerte + іменник | illuminerte + іменник | illuminerende |
Походження
fra latin illuminare ‘lyse opp’Значення та вживання
- lyse opp på en dekorativ måte
Приклад
- slottet var illuminert
- fargelegge eller forgylle bilder og forbokstaver i et håndskrift