Bokmålsordboka
henholde
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å henholde | henholder | henholdt | har henholdt | henhold! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| henholdt + іменник | henholdt + іменник | den/det henholdte + іменник | henholdte + іменник | henholdende |
Походження
av hen (2Фіксовані вирази
- henholde seg tilhenvise til;
støtte seg til- arvingene henholdt seg til skifterettens dom