Bokmålsordboka
antaste
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å antaste | antaster | antasta | har antasta | antast! |
| antastet | har antastet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| antasta + іменник | antasta + іменник | den/det antasta + іменник | antasta + іменник | antastende |
| antastet + іменник | antastet + іменник | den/det antastede + іменник | antastede + іменник | |
| den/det antastete + іменник | antastete + іменник | |||
Походження
fra tysk ‘røre ved’Значення та вживання
være påtrengende overfor
Приклад
- bli antastet på gata