Bokmålsordboka
glimre
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å glimre | glimrer | glimra | har glimra | glimr!glimre! |
| glimret | har glimret | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| glimra + іменник | glimra + іменник | den/det glimra + іменник | glimra + іменник | glimrende |
| glimret + іменник | glimret + іменник | den/det glimrede + іменник | glimrede + іменник | |
| den/det glimrete + іменник | glimrete + іменник | |||
Походження
beslektet med glime (2Значення та вживання
- skinne sterkt og flimrende
- utmerke seg;briljere, imponere
Приклад
- glimre i selskapslivet;
- glimre med kunnskapene sine
Фіксовані вирази
- det er ikke gull alt som glimreren må ikke dømme bare ut fra et fint ytre;
ikke alt som ser fint ut, er verdifullt - glimre med sitt fraværutmerke seg ved ikke å være til stede