Bokmålsordboka
føre 1
іменник середній
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| et føre | føret | fører | føraførene |
Походження
norrønt fǿri; beslektet med fare (2 og føre (4Значення та вживання
tilstand på veidekke eller jordoverflaten, særlig ved snø og med tanke på ferdsel
Приклад
- det er godt føre;
- uværet har ført til dårlig føre på veiene
- som etterledd i ord som
- hålkeføre
- skiføre
- sommerføre