Bokmålsordboka
føn
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| en føn | fønen | føner | fønene |
Походження
gjennom tysk; fra latin ‘vestavind’Значення та вживання
- varm, nedstigende vind fra lesiden av fjell
Приклад
- luftstrømmer fra vest gir skyer og nedbør på vestsiden og mild føn på østsiden
- tørking og forming av hår med føner
Приклад
- en dameklipp inkluderer vask og føn