Bokmålsordboka
forta
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å forta | fortar | fortok | har fortatt | forta! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| fortatt + іменник | fortatt + іменник | den/det fortatte + іменник | fortatte + іменник | fortakende |
Походження
av for- (2Фіксовані вирази
- forta seg
- forsvinne, gi seg
- smertene fortok seg;
- populariteten vil forta seg
- anstrenge seg, ta hardt i
- han fortar seg ikke, den karen