Bokmålsordboka
forstumme
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å forstumme | forstummer | forstumma | har forstumma | forstum! |
| forstummet | har forstummet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| forstumma + іменник | forstumma + іменник | den/det forstumma + іменник | forstumma + іменник | forstummende |
| forstummet + іменник | forstummet + іменник | den/det forstummede + іменник | forstummede + іменник | |
| den/det forstummete + іменник | forstummete + іменник | |||