Bokmålsordboka
forskale
verb
infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
---|---|---|---|---|
å forskale | forskaler | forskala | har forskala | forskal! |
forskalet | har forskalet | |||
forskalte | har forskalt |
perfektum partisipp | presens partisipp | |||
---|---|---|---|---|
hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | flertall | |
forskala + substantiv | forskala + substantiv | den/det forskala + substantiv | forskala + substantiv | forskalende |
forskalet + substantiv | forskalet + substantiv | den/det forskalede + substantiv | forskalede + substantiv | |
den/det forskalete + substantiv | forskalete + substantiv | |||
forskalt + substantiv | forskalt + substantiv | den/det forskalte + substantiv | forskalte + substantiv |
Opphav
fra tysk , opprinnelig med betydning ‘forsyne med skall’; av for- (2 og skallBetydning og bruk
sette opp forskaling
Eksempel
- grave, forskale og støpe;
- forskale en betongvegg