Bokmålsordboka
formumme
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å formumme | formummer | formumma | har formumma | formum! |
| formummet | har formummet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| formumma + іменник | formumma + іменник | den/det formumma + іменник | formumma + іменник | formummende |
| formummet + іменник | formummet + іменник | den/det formummede + іменник | formummede + іменник | |
| den/det formummete + іменник | formummete + іменник | |||
Походження
fra tysk ‘gjøre utydelig, tilsløre’, sisteleddet beslektet med mumle; av for- (2Значення та вживання
gjøre ugjenkjennelig
- brukt som adjektiv
- en formummet skikkelse
Фіксовані вирази
- formumme segmaskere eller forkle seg