Bokmålsordboka
formalisere
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å formalisere | formaliserer | formaliserte | har formalisert | formaliser! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| formalisert + іменник | formalisert + іменник | den/det formaliserte + іменник | formaliserte + іменник | formaliserende |
Походження
gjennom fransk, fra latin; av formЗначення та вживання
lage faste, nedskrevne regler eller formler for;
bringe i faste former
Приклад
- formalisere en framgangsmåte;
- formalisere en regel