Bokmålsordboka
forkaste
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å forkaste | forkaster | forkasta | har forkasta | forkast! |
| forkastet | har forkastet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| forkasta + іменник | forkasta + іменник | den/det forkasta + іменник | forkasta + іменник | forkastende |
| forkastet + іменник | forkastet + іменник | den/det forkastede + іменник | forkastede + іменник | |
| den/det forkastete + іменник | forkastete + іменник | |||
Походження
fra lavtysk eller tysk; av for- (2Значення та вживання
ikke godta;
vrake, avvise, støte bort
Приклад
- forslaget ble forkastet
Фіксовані вирази
- forkaste segom berglag: foskyve seg vertikalt slik at laget blir brutt