Bokmålsordboka
foreta
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å foreta | foretar | foretok | har foretatt | foreta! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| foretatt + іменник | foretatt + іменник | den/det foretatte + іменник | foretatte + іменник | foretakende |
Походження
fra lavtysk ‘anbringe noe foran seg til nærmere betraktning’; av fore-Значення та вживання
utføre, gjøre
Приклад
- foreta et tankeeksperiment
Фіксовані вирази
- foreta segta seg til;
gjøre- det er ikke mye å foreta seg her