Bokmålsordboka
alterere
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å alterere | altererer | altererte | har alterert | alterer! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| alterert + іменник | alterert + іменник | den/det altererte + іменник | altererte + іменник | altererende |
Вимова
altereˊreПоходження
fra fransk; av senlatin alterare ‘forandre’Значення та вживання
- særlig i perfektum partisipp: skake, hisse opp
Приклад
- bli alterert
- i musikk: forandre notehøyde ved hjelp av fortegn (2)