Bokmålsordboka
æresforplikte
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å æresforplikte | æresforplikter | æresforplikta | har æresforplikta | æresforplikt! |
| æresforpliktet | har æresforpliktet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| æresforplikta + іменник | æresforplikta + іменник | den/det æresforplikta + іменник | æresforplikta + іменник | æresforpliktende |
| æresforpliktet + іменник | æresforpliktet + іменник | den/det æresforpliktede + іменник | æresforpliktede + іменник | |
| den/det æresforpliktete + іменник | æresforpliktete + іменник | |||
Значення та вживання
mest som adjektiv i perfektum partisipp:
Приклад
- være æresforpliktet til noe – ha som æresforpliktelse