natur
substantiv hankjønn
Opphav
av latin natura ‘fødsel’; jamfør norrønt náttúraTyding og bruk
- landskap som ikkje er skapt av menneske, som har eit plante- og dyreliv, og som kan skildrast ut frå topografi, klima og liknande;til skilnad frå byar, parkar, gardar og liknande
Døme
- rein og urørt natur;
- kome seg ut i naturen;
- vern om naturen;
- oppleve den storslåtte naturen
- den sanselege eller materielle verda som heilskap, den ytre røynda;til skilnad frå den åndelege eller indre verda
Døme
- lovene i naturen
- noko opphavleg, uutvikla, lite påverka av menneska; motsett kultur
Døme
- attende til naturen;
- kamp mellom natur og kultur
- medfødd eller opphavleg knippe eigenskapar ved ei gruppe, ein person, ein ting eller eit fenomen;jamfør menneskenatur
Døme
- høna er frå naturen si side aktiv
- karakteristisk måte å te seg på hos eit levande vesen, typisk med individuelle skilnader i ei gruppe;legning, sinnelag, temperament, gemytt, lynne
Døme
- av natur er eg rastlaus
Faste uttrykk
- liggje i sakas naturvere gjeve av naturlege tilhøve
- det ligg i sakas natur at frivillig arbeid ikkje er noko vi kan påleggje folk
- tre av på naturens vegnertrekkje seg vekk for å gå på do