brøk
substantiv hankjønn
Opphav
av lågtysk brok, brök; same opphav som brokkTyding og bruk
eit visst tal av dei jamstore delane som ei eining er delt i, uttrykt med ein teljar (1) som merkjer av talet på delane og ein nemnar som syner kor mange delar eininga er delt i
Døme
- ⅖ er ein brøk
Faste uttrykk
- broten brøk
- ekte brøkbrøk der teljaren er mindre enn nemnaren
- uekte brøk