Nynorskordboka
avklare, avklåre
avklara, avklåra
verb
| infinitive | present | past | present perfect | imperative |
|---|---|---|---|---|
| å avklaraå avklare | avklararavklarer | avklarte | har avklart | avklar! |
| avklarar | avklara | har avklara | avklar!avklara!avklare! | |
| å avklåraå avklåre | avklårar | avklåra | har avklåra | avklår!avklåra!avklåre! |
| perfect participle | present participle | |||
|---|---|---|---|---|
| masculine / feminine | neuter | definite form | plural | |
| avklart + noun | avklart + noun | den/det avklarte + noun | avklarte + noun | avklarande |
| avklara + noun | avklara + noun | den/det avklara + noun | avklara + noun | |
| avklåra + noun | avklåra + noun | den/det avklåra + noun | avklåra + noun | avklårande |
Senses and Example Sentences
Example
- avklare situasjonen;
- få avklart kva som har skjedd