Nynorskordboka
forfalle
forfalla
verb
| infinitive | present | past | present perfect | imperative |
|---|---|---|---|---|
| å forfallaå forfalle | forfell | forfall | har forfalle | forfall! |
| perfect participle | present participle | |||
|---|---|---|---|---|
| masculine / feminine | neuter | definite form | plural | |
| forfallen + noun | forfalle + noun | den/det forfalne + noun | forfalne + noun | forfallande |
Etymology
frå lågtysk; av for- (2Senses and Example Sentences
- bli dårlegare på grunn av vanstell;gå tilbake;øydeleggjast
Example
- la kroppen forfalle;
- huset forfell
- ha frist for betaling;gå ut
Example
- betale i god tid før fristen forfell
Set phrases
- forfalle tilbli avhengig av