Nynorskordboka
duge
duga
verb
| infinitive | present | past | present perfect | imperative |
|---|---|---|---|---|
| å dugaå duge | duger | dugde | har dugd | dug! |
| har dugt |
| perfect participle | present participle | |||
|---|---|---|---|---|
| masculine / feminine | neuter | definite form | plural | |
| dugd + noun | dugd + noun | den/det dugde + noun | dugde + noun | dugande |
| dugt + noun | ||||
Etymology
norrønt duga; samanheng med dyd og dyktigSenses and Example Sentences
- vere dugande (2)
Example
- dette duger ikkje stort
- treet duger ikkje til vyrke
- vere flink eller sterk nok, vere før (1, 1)
Example
- duge til jobben
- greie (3, 2), kunne
Example
- han dugde ikkje teie lenger