Bokmålsordboka
krangle
verb
| infinitive | present | past | present perfect | imperative |
|---|---|---|---|---|
| å krangle | krangler | krangla | har krangla | krangl!krangle! |
| kranglet | har kranglet | |||
| perfect participle | present participle | |||
|---|---|---|---|---|
| masculine / feminine | neuter | definite form | plural | |
| krangla + noun | krangla + noun | den/det krangla + noun | krangla + noun | kranglende |
| kranglet + noun | kranglet + noun | den/det kranglede + noun | kranglede + noun | |
| den/det kranglete + noun | kranglete + noun | |||
Etymology
jamfør norrønt kranga ‘slepe seg fram’; 2 fra svenskSenses and Example Sentences
- lage bråk (2, trette
Example
- krangle og småslåss;
- krangle seg til noe
- ikke fungere tilfredsstillende
Example
- motoren kranglet;
- ryggen har begynt å krangle