Bokmålsordboka
grunne 4
verb
| infinitive | present | past | present perfect | imperative |
|---|---|---|---|---|
| å grunne | grunner | grunna | har grunna | grunn! |
| grunnet | har grunnet | |||
| perfect participle | present participle | |||
|---|---|---|---|---|
| masculine / feminine | neuter | definite form | plural | |
| grunna + noun | grunna + noun | den/det grunna + noun | grunna + noun | grunnende |
| grunnet + noun | grunnet + noun | den/det grunnede + noun | grunnede + noun | |
| den/det grunnete + noun | grunnete + noun | |||
Etymology
norrønt gruna; jamfør lavtysk grundenSenses and Example Sentences
tenke dypt, spekulere, fundere;
Example
- grunne ut en plan;
- grunne over livets mysterier;
- jeg ble sittende og grunne på hva jeg skulle svare
- brukt som adverb
- han så grunnende på henne;
- hun svarte grunnende