Bokmålsordboka
forordne
verb
| infinitive | present | past | present perfect | imperative |
|---|---|---|---|---|
| å forordne | forordner | forordna | har forordna | forordn!forordne! |
| forordnet | har forordnet | |||
| perfect participle | present participle | |||
|---|---|---|---|---|
| masculine / feminine | neuter | definite form | plural | |
| forordna + noun | forordna + noun | den/det forordna + noun | forordna + noun | forordnende |
| forordnet + noun | forordnet + noun | den/det forordnede + noun | forordnede + noun | |
| den/det forordnete + noun | forordnete + noun | |||
Etymology
fra tysk; av for- (2Senses and Example Sentences
- bestemme et medisinsk tiltak;
Example
- legen forordnet en kur;
- legen forordnet rett behandling;
- forordne en diett
- bestemme, særlig ved lov
Example
- forordne dødsstraff;
- slik det er forordnet i loven;
- kongen forordner et påbud